Niektóre rodzaje sportu wymagają strategicznego myślenia i wcale nie mówimy tu o szachach. Wspinaczka to rodzaj sportu wymagający od trenującego nie tylko tężyzny fizycznej, ale też rozumienia techniki opartej na wiedzy z zakresu fizyki i mechaniki. Brzmi skomplikowanie? Wcale nie. Spróbuj swoich sił na najbliższej ściance wspinaczkowej!

Mało jedz i pij dużo wody

Zapamiętaj to sobie: jeść możesz na dwie godziny przed treningiem, ale nie później. Pełny żołądek to najgorsza rzecz, jaką możesz sobie zafundować przed zajęciami. Natomiast wody sobie nie odmawiaj. Wypij od 1,5 do 2 litrów wody przed rozpoczęciem zajęć. Wspinaczka powoduje odwodnienie ścięgien i stawów, co zwiększa ryzyko kontuzji. Właściwe nawodnienie pomoże Ci jej uniknąć.

Rozciągaj się

Każdy trening wspinaczkowy musi być poprzedzony stretchingiem, bo gdy zaczynasz się wspinać, stawy i ścięgna powinny być porządnie rozgrzane. Czas trwania rozgrzewki zależy od tego, ile czasu planujesz spędzić na ściance. Jeśli godzinę, rozciągaj się przed 20 minut, jeśli dwie godziny – 40 minut itd.

Zacznij od trasy 4A

Osoba początkująca ma problem ze zrozumieniem, jaką trasę wybrać na pierwsze treningi, dlatego że nie zna ich klasyfikacji. Najczęściej stosowana jest skala francuska, na której trasy są oznaczone numerami i literami: od 3A do 9B. Im wyższa cyfra, tym trudniejsza czeka Cię trasa. Na początek wystarczą Ci trasy o stopniu trudności 4, najlepiej 4A, choć – jeśli czujesz się na siłach – możesz też wypróbować 4B i 4C. Najważniejsze jest to, aby nie wspinać się zbyt wysoko, bo kamienie wspinaczkowe mogą się obracać, co nie jest bezpieczne dla osoby niedoświadczonej.

Skup się na rzeźbie ściany

Jeśli w przyszłości planujesz wspinać się po prawdziwych skałach, staraj się bardziej wykorzystywać naturalną rzeźbę ściany, czyli jej załamania. Co więcej, zdarza się, że naturalne krawędzie ścianki odgrywają kluczową rolę w pokonaniu trudniejszych odcinków trasy.

Nie zginaj łokci

To dość częsty błąd popełniany przez osoby rozpoczynające swoją przygodę ze ścianką wspinaczkową – zginanie łokci. Postaraj się nigdy tego nie robić, bo przy takim ułożeniu rąk całe obciążenie spoczywa na bicepsach, a to oznacza, że z każdym kolejnym ruchem będą opuszczać Cię siły. Zawodowcy nie zginają łokci w czasie wspinaczki. W tym właśnie tkwi sekret ich wyjątkowej wytrzymałości.

Optymalny dla osoby początkującej sposób wspinaczki to taki, który daje pełną swobodę i pozwala zaangażować wszystkie części ciała. Wyciągnij ręce, nogi zegnij w kolanie, a tors przyciśnij do ścianki. Ciężar ciała powinien przy tym spoczywać na stopach.

Przećwicz ułożenie stóp

Ułożenie stóp na kamieniach to jeden z ważniejszych elementów udanej wspinaczki. Stopy muszą być ułożone tak, żeby przy jakimkolwiek skręcie nie doszło do upadku. Zanim zaczniesz się wspinać, przećwicz ułożenie stóp: postaw je na kamieniach na samym dole i przejdź kilka tras w poprzek ścianki na minimalnej wysokości.

Uważaj na palce

Do najbardziej kontuzjogennych rodzajów chwytów należą tzw. łuczek i dziurki. Osoba początkująca powinna z nich w ogóle zrezygnować, gdyż niepotrzebnie obciążają kości nadgarstka. Jako osoba niedoświadczona stosuj chwyt, przy którym pracuje cała dłoń (tzw. klamrę).

Zdj. główne: Rahadiansyah/unsplash.com

Drobne remonty w domu można wykonać samodzielnie, jeśli tylko masz trochę wolnego czasu i chęci. Nie wszystkie czynności wykończeniowe w domu są łatwe, ale samodzielnie wykonany remont daje ogromną satysfakcję. Przy odrobinie umiejętności i pomocy poradników oraz internetowych tutoriali jesteś w stanie wytapetować ściany, położyć panele, a nawet ułożyć kafelki. Sprawdź, jakie są popularne błędy popełniane podczas układania płytek i dlaczego warto ich unikać.   

Płytki ścienne czy podłogowe?   

Często zdarza się, że idealne płytki do kuchni na Twoją podłogę, okazują się być przeznaczone na ścianę. Można pomyśleć – nic wielkiego, przecież nikt tego nie sprawdzi. Problemem jest tu jednak nie nazewnictwo, a wytrzymałość płytki. Kafelki ścienne są znacznie cieńsze i nie są zaprojektowane do znoszenia dużych obciążeń, takich jak meble czy stale oddziałująca na nie waga człowieka. Jeśli wybierzesz płytki niezgodnie z ich przeznaczeniem, prawdopodobnie skończy się to szybkim pęknięciem kafelków i koniecznością przeprowadzenia kolejnego remontu.  

Klejenie płytek do powierzchni   

Układanie i klejenie kafelków należy zacząć od odpowiedniego przygotowania podłoża. Wszystkie nierówności podłogi powinny zostać wygładzone wylewką, z kolei na beton należy nałożyć warstwę specjalnego primera pod zaprawę. Kiedy już powierzchnia podłogi pod płytki jest już starannie przygotowana, możesz przystąpić do układania kafelków. Najpierw ułóż je w takiej konfiguracji, jak chcesz, by wyglądały finalnie. Dzięki temu krokowi lepiej zaplanujesz pracę, rozplanujesz zużycie materiałów i osiągniesz najlepsze efekty. Płytki do łazienki układaj z pomocą specjalnych separatorów, które ułatwią Ci zachowywanie równych odstępów między kafelkami na położenie fugi. Rozkładaj je ściśle według planu i nie odstępuj od swoich obliczeń, w ten sposób unikniesz niepotrzebnych komplikacji, docinania płytek oraz skuwania kafelków, by naprawić swoje błędy. Przed położeniem płytek sprawdź dokładnie, czy pasują one do wzoru, układają się w odpowiedni sposób i są odpowiednio docięte.  

Układanie kafelków heksagonalnych   

Płytki heksagonalne stwarzają najwięcej problemów podczas układania. Przez swój nietypowy kształt utrudniają przede wszystkim dopasowanie płytki do rogów pomieszczenia. Dodatkowo dużo trudniej jest dopilnować odpowiednich odstępów i przede wszystkim idealnie równej pozycji względem innych kafelków. Choć sześciokątne płytki są ostatnimi czasy bardzo modne, trudno jest uniknąć wszystkich błędów, jakie mogą się pojawić podczas ich montażu. Musisz uzbroić się z dużą ilość cierpliwości i jeszcze więcej separatorów, aby każdą płytkę na pewno ułożyć równo i według planu.   

Zdjęcie główne: pexels.com/La Miko

Słuchawki bezprzewodowe zyskują coraz większe grono zwolenników. Jeśli rozważasz ich zakup, przeczytaj, na jakie parametry warto zwrócić uwagę.

Rodzaje ze względu na budowę

Pod względem budowy wszystkie słuchawki – w tym również bezprzewodowe – można podzielić na wewnętrzne i zewnętrzne. Do tych pierwszych zaliczają się miniaturowe urządzenia wkładane do uszu. Wśród nich możemy wyróżnić słuchawki dokanałowe, wprowadzane do kanału słuchowego, oraz douszne, nakładane na ucho. Słuchawki dokanałowe dają dobre brzmienie i pozwalają uzyskać dobre wyciszenie otoczenia, natomiast tzw. „pchełki” nie wygłuszają w całości odgłosów otoczenia i łatwiej wypadają z ucha.

Słuchawki zewnętrzne przykrywają całą małżowinę uszną. Są mniej poręczne, a przez to nie nadają się do pewnych zajęć, np. joggingu, za to dłużej pracują bez ładowania i dają lepsze brzmienie. Możemy wyróżnić słuchawki wokółuszne i nauszne. Różnica między nimi polega na tym, że te pierwsze posiadają większą średnicę nauszników, co pozwala na lepsze odizolowanie się od otoczenia. Słuchawki nauszne przykrywają jedynie małżowinę uszną, przez co nie wygłuszają całkowicie dźwięków z otoczenia.

Wybór rodzaju słuchawek zależeć więc będzie od sytuacji, w jakich będziesz z nich korzystać. Ciężkie wokółuszne modele świetnie sprawdzą się w czasie domowego odsłuchu ulubionych nagrań, ale nie będą dobrym rozwiązaniem podczas uprawiania sportu w terenie zabudowanym. Oczywiście wybór słuchawek ze względu na budowę powinien być również podyktowany wygodą korzystania.

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez @lluciiam

Rodzaje przetworników

Istotnym elementem konstrukcji słuchawek, który należy wziąć pod uwagę, jest przetwornik. Najczęściej spotykane są przetworniki dynamiczne, działające przy wykorzystaniu membrany, cewki z magnesem oraz zawieszenia. Ich zaletą jest szeroki zakres częstotliwości, a także duża moc wyjściowa. 

W słuchawkach dokanałowych najczęściej spotkasz się z przetwornikiem kotwiczkowym, w którym sygnał przepływa przez cewkę nawiniętą wokół tzw. armatury. Jej ruchy przenoszone są na drgania membrany, które generują dźwięk cechujący się niezwykłą szczegółowością. Do łask powracają też popularne w latach 70. przetworniki ortodynamiczne, cechujące się szeroką amplitudą częstotliwości, realistycznym dźwiękiem i małymi zniekształceniami.

Dodatkowe parametry

Przy zakupie słuchawek bezprzewodowych warto zwrócić uwagę na rodzaj połączenia. Słuchawki bezprzewodowe wykorzystują zasadniczo dwie technologie umożliwiające odbiór dźwięku: łączność radiową i Bluetooth. Słuchawki wykorzystujące łączność radiową wymagają nadajnika, natomiast produkty na Bluetooth nie potrzebują żadnych wspomagaczy. To wygodne rozwiązanie, wymagające jedynie sparowania urządzenia ze źródłem dźwięku. Jedynym minusem słuchawek na Bluetooth jest to, że produkty te mają ograniczony zasięg, w związku z czym musisz pozostawać dość blisko źródła dźwięku.

Jeśli zależy Ci na dużym natężeniu dźwięku, zwróć uwagę na dynamikę. Wybierz model o czułości na poziomie powyżej 95 dB. Przydatną opcją jest też aktywna redukcja szumów, zwłaszcza jeśli przebywasz w głośnych, zatłoczonych miejscach. Jeśli lubisz mieć wrażenie, że dźwięk otacza się ze wszystkich stron, upewnij się, że słuchawki zapewniają szeroki zakres częstotliwości, a więc taki mieszczący się w przedziale od 20 do 20 000 Hz.

Zdj. główne: Caley Vanular/unsplash.com